Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

vitiosas partes C

  • 1 exseco

    ex-seco (exsico, execo, exico), secuī, sectum, āre
    1) вырезывать, отрезывать, срезывать (arundinem Pl; linguam Ctl, C); отсекать ( vitiosas partes C); спиливать ( arborem serrā Col)
    2) кастрировать (aliquem C, M)
    e. quinas capiti mercedes H — выколачивать (извлекать) из капитала по 5% в месяц

    Латинско-русский словарь > exseco

  • 2 exseco

    ex-seco (exsico, execo, exico), secuī, sectum, āre, I) herausschneiden, ausschneiden, weg-, abschneiden, a) übh.: armarii fundum, Cic.: arundinem, Plaut.: arbores et vites, Amm.: serrā arborem, absägen, Col.: fenestras muro lapideo, Sen.: parmam elephantino tergori, Mela: corium, Apul.: pelles, zu Riemen ausschneiden, Ov.: unde execaveris (librum, den Bast) in aliud genus, Cato. – übtr., quinas hic capiti mercedes exsecat, schindet 5 Prozent (Zinsen monatlich, also 60 Proz. jährlich) aus dem Kapital heraus, Hor. sat. 1, 2, 14: quid miserius quam exectum et exemptum honoribus senatoriis labore et molestiā non carēre? von allen Ehrenrechten des Senatorenstandes gänzlich ausgeschlossen, Plin. ep. 2, 12, 3. – b) einen Körperteil, ein Glied usw., α) im allg.: cornu, Hor.: linguam, Catull. u. Cic.: suras vel suffragines, Amm.: crura, Amm.: nervos, Dict.: mucrone gulam, Apul.: sub aure tuber, Capit. – im Bilde, vitiosas partes rei publicae, Cic.: nervos omnes urbis, Cic.: pestem aliquam (einen verpesteten Teil) tamquam strumam civitatis, Cic. – β) beim Kastrieren, testes, Suet.: genitalia, Apul.: virilia, Lact.: viscera (die Hoden) ferro, Petron. poët.: exsecti Veneris stimuli, Claud. – c) leb. Wesen: α) ein Kind od. Tier aus dem Mutterleibe herausschneiden, alqm, Verg. Aen. 10, 315: fetus ventri, Plin. 8, 217: filium alci mortuae, Paul. dig. 50, 16, 132. – β) prägn., jmdm. die Hoden ausschneiden, ihn entmannen, kastrieren, Caelum, Cic. de nat. deor. 2, 63: mares, Mart. 6, 2, 2: poet. m. resp. Acc., iuventus exsecta (al. exacta) virum (der Mannbarkeit beraubt), Lucan. 10, 134. – Partiz. subst., exsecti, Entmannte, Auct. b. Alex. 70, 6. – II) aufschneiden, vivae mulieris ventrem, Amm. 29, 2, 17: exsecto ventre extrahi od. edi (v. der Leibesfrucht), Ulp. dig. 5, 2, 6 pr. u. 28, 2, 12. – prägn., exs. alqm, jmdm. den Leib aufschneiden, jmd. öffnen, sezieren, Herophilus ille medicus aut lanius, qui sexcentos exsecuit, ut naturam specularetur, Tert. de anim. 10. – / Vulg. Perf. exsecaveris, Cato r. r. 42.

    lateinisch-deutsches > exseco

  • 3 vitiosus

    vitiōsus, a, um (vitium), voll Fehler, -Gebrechen, -Mängel, fehlerhaft, mangelhaft u. dgl., I) eig.: nux, taube, Plaut.: pecus, Varro: locus (corporis), krank, mit der Räude behaftet, Colum.: oculi, Sen.: aedes vitiosae, schadhaft (Ggstz. incolumes), ICt.: regiones v., ungesunde (Ggstz. salubres), Vitr.: im Bilde, vitiosas partes (kranke Glieder, Krebsschäden) rei publicae exsecare, sanare, Cic. ad Att. 2, 1, 7. – II) übtr.: A) im allg., fehlerhaft, mangelhaft, verkehrt, suffragium, Cic.: lex, Cic.: exemplum, Cornif. rhet.: cacozeli et antiquarii, diverso genere vitiosi, Suet.: vitiosissimus orator, Cic. – vitiosum est m. Infin., esse aliquid, ubi non tantum modicum, sed vel punctum gaudere vitiosum sit, Lact. 6, 16, 4. – B) insbes.: 1) fehlerhaft = gegen die Auspizien geschehen, -gemacht, -gewählt, in dira et vitiosa incurrimus, Cic.: consul, dictator, Cic. u. Liv. – 2) moralisch fehlerhaft, ausgeartet, lasterhaft, a) v. Pers., Cic. u.a.: non sunt vitiosiores, quam plerique qui etc., Cic.: inter summam vitiorum dissimulationem vitiosissimus, Vell.: remigium vitiosum, liederliches Schiffsvolk, Hor. – b) v. persönl. Zuständen, v. et flagitiosa vita, Cic.

    lateinisch-deutsches > vitiosus

  • 4 exseco

    ex-seco (exsico, execo, exico), secuī, sectum, āre, I) herausschneiden, ausschneiden, weg-, abschneiden, a) übh.: armarii fundum, Cic.: arundinem, Plaut.: arbores et vites, Amm.: serrā arborem, absägen, Col.: fenestras muro lapideo, Sen.: parmam elephantino tergori, Mela: corium, Apul.: pelles, zu Riemen ausschneiden, Ov.: unde execaveris (librum, den Bast) in aliud genus, Cato. – übtr., quinas hic capiti mercedes exsecat, schindet 5 Prozent (Zinsen monatlich, also 60 Proz. jährlich) aus dem Kapital heraus, Hor. sat. 1, 2, 14: quid miserius quam exectum et exemptum honoribus senatoriis labore et molestiā non carēre? von allen Ehrenrechten des Senatorenstandes gänzlich ausgeschlossen, Plin. ep. 2, 12, 3. – b) einen Körperteil, ein Glied usw., α) im allg.: cornu, Hor.: linguam, Catull. u. Cic.: suras vel suffragines, Amm.: crura, Amm.: nervos, Dict.: mucrone gulam, Apul.: sub aure tuber, Capit. – im Bilde, vitiosas partes rei publicae, Cic.: nervos omnes urbis, Cic.: pestem aliquam (einen verpesteten Teil) tamquam strumam civitatis, Cic. – β) beim Kastrieren, testes, Suet.: genitalia, Apul.: virilia, Lact.: viscera (die Hoden) ferro, Petron. poët.: exsecti Veneris stimuli, Claud. – c) leb. Wesen: α) ein Kind od. Tier aus dem Mutterleibe herausschneiden, alqm, Verg. Aen. 10, 315: fetus ventri, Plin. 8, 217: filium alci
    ————
    mortuae, Paul. dig. 50, 16, 132. – β) prägn., jmdm. die Hoden ausschneiden, ihn entmannen, kastrieren, Caelum, Cic. de nat. deor. 2, 63: mares, Mart. 6, 2, 2: poet. m. resp. Acc., iuventus exsecta (al. exacta) virum (der Mannbarkeit beraubt), Lucan. 10, 134. – Partiz. subst., exsecti, Entmannte, Auct. b. Alex. 70, 6. – II) aufschneiden, vivae mulieris ventrem, Amm. 29, 2, 17: exsecto ventre extrahi od. edi (v. der Leibesfrucht), Ulp. dig. 5, 2, 6 pr. u. 28, 2, 12. – prägn., exs. alqm, jmdm. den Leib aufschneiden, jmd. öffnen, sezieren, Herophilus ille medicus aut lanius, qui sexcentos exsecuit, ut naturam specularetur, Tert. de anim. 10. – Vulg. Perf. exsecaveris, Cato r. r. 42.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exseco

  • 5 vitiosus

    vitiōsus, a, um (vitium), voll Fehler, -Gebrechen, -Mängel, fehlerhaft, mangelhaft u. dgl., I) eig.: nux, taube, Plaut.: pecus, Varro: locus (corporis), krank, mit der Räude behaftet, Colum.: oculi, Sen.: aedes vitiosae, schadhaft (Ggstz. incolumes), ICt.: regiones v., ungesunde (Ggstz. salubres), Vitr.: im Bilde, vitiosas partes (kranke Glieder, Krebsschäden) rei publicae exsecare, sanare, Cic. ad Att. 2, 1, 7. – II) übtr.: A) im allg., fehlerhaft, mangelhaft, verkehrt, suffragium, Cic.: lex, Cic.: exemplum, Cornif. rhet.: cacozeli et antiquarii, diverso genere vitiosi, Suet.: vitiosissimus orator, Cic. – vitiosum est m. Infin., esse aliquid, ubi non tantum modicum, sed vel punctum gaudere vitiosum sit, Lact. 6, 16, 4. – B) insbes.: 1) fehlerhaft = gegen die Auspizien geschehen, -gemacht, -gewählt, in dira et vitiosa incurrimus, Cic.: consul, dictator, Cic. u. Liv. – 2) moralisch fehlerhaft, ausgeartet, lasterhaft, a) v. Pers., Cic. u.a.: non sunt vitiosiores, quam plerique qui etc., Cic.: inter summam vitiorum dissimulationem vitiosissimus, Vell.: remigium vitiosum, liederliches Schiffsvolk, Hor. – b) v. persönl. Zuständen, v. et flagitiosa vita, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vitiosus

  • 6 ex seco

    ex-sĕco (also exĕco and exĭco, Plaut. Rud. 1, 2, 34), cŭi, ctum, 1 ( perf. subj. exsecaveris, Cato, R. R. 42), v. a., to cut out or away.
    I.
    Lit. (class.).
    A.
    In gen.:

    vitiosas partes,

    Cic. Att. 2, 1, 7:

    pestem aliquam tamquam strumam civitatis,

    id. Sest. 65, 135:

    linguam,

    id. Clu. 66:

    cornu (frontis),

    Hor. S. 1, 5, 59:

    varices,

    Sen. Ep. 78 med.:

    fetum ventri,

    Plin. 8, 55, 81, § 217:

    ventrem,

    Dig. 28, 2, 12:

    filium alicui mortuae,

    ib. 50, 16, 132:

    nervos,

    Cic. Agr. 2, 33, 91:

    fundum armarii,

    id. Clu. 64, 179.—
    B.
    In partic., to cut, castrate, geld:

    vetus haec opinio Graeciam opplevit exsectum Caelum a filio Saturno,

    Cic. N. D. 2, 24, 63; Suet. Ner. 28; Mart. 6, 2, 2;

    and in a Greek construction: infelix ferro mollita juventus Atque exsecta virum,

    Luc. 10, 134.—
    II.
    Trop.:

    exsectus et exemptus honoribus senatoriis,

    Plin. Ep. 2, 12, 3.— Poet., of interest:

    quinas hic capiti mercedes exsecat (=extorquet, extundit),

    cuts out, deducts, Hor. S. 1, 2, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > ex seco

  • 7 exico

    ex-sĕco (also exĕco and exĭco, Plaut. Rud. 1, 2, 34), cŭi, ctum, 1 ( perf. subj. exsecaveris, Cato, R. R. 42), v. a., to cut out or away.
    I.
    Lit. (class.).
    A.
    In gen.:

    vitiosas partes,

    Cic. Att. 2, 1, 7:

    pestem aliquam tamquam strumam civitatis,

    id. Sest. 65, 135:

    linguam,

    id. Clu. 66:

    cornu (frontis),

    Hor. S. 1, 5, 59:

    varices,

    Sen. Ep. 78 med.:

    fetum ventri,

    Plin. 8, 55, 81, § 217:

    ventrem,

    Dig. 28, 2, 12:

    filium alicui mortuae,

    ib. 50, 16, 132:

    nervos,

    Cic. Agr. 2, 33, 91:

    fundum armarii,

    id. Clu. 64, 179.—
    B.
    In partic., to cut, castrate, geld:

    vetus haec opinio Graeciam opplevit exsectum Caelum a filio Saturno,

    Cic. N. D. 2, 24, 63; Suet. Ner. 28; Mart. 6, 2, 2;

    and in a Greek construction: infelix ferro mollita juventus Atque exsecta virum,

    Luc. 10, 134.—
    II.
    Trop.:

    exsectus et exemptus honoribus senatoriis,

    Plin. Ep. 2, 12, 3.— Poet., of interest:

    quinas hic capiti mercedes exsecat (=extorquet, extundit),

    cuts out, deducts, Hor. S. 1, 2, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > exico

  • 8 exseco

    ex-sĕco (also exĕco and exĭco, Plaut. Rud. 1, 2, 34), cŭi, ctum, 1 ( perf. subj. exsecaveris, Cato, R. R. 42), v. a., to cut out or away.
    I.
    Lit. (class.).
    A.
    In gen.:

    vitiosas partes,

    Cic. Att. 2, 1, 7:

    pestem aliquam tamquam strumam civitatis,

    id. Sest. 65, 135:

    linguam,

    id. Clu. 66:

    cornu (frontis),

    Hor. S. 1, 5, 59:

    varices,

    Sen. Ep. 78 med.:

    fetum ventri,

    Plin. 8, 55, 81, § 217:

    ventrem,

    Dig. 28, 2, 12:

    filium alicui mortuae,

    ib. 50, 16, 132:

    nervos,

    Cic. Agr. 2, 33, 91:

    fundum armarii,

    id. Clu. 64, 179.—
    B.
    In partic., to cut, castrate, geld:

    vetus haec opinio Graeciam opplevit exsectum Caelum a filio Saturno,

    Cic. N. D. 2, 24, 63; Suet. Ner. 28; Mart. 6, 2, 2;

    and in a Greek construction: infelix ferro mollita juventus Atque exsecta virum,

    Luc. 10, 134.—
    II.
    Trop.:

    exsectus et exemptus honoribus senatoriis,

    Plin. Ep. 2, 12, 3.— Poet., of interest:

    quinas hic capiti mercedes exsecat (=extorquet, extundit),

    cuts out, deducts, Hor. S. 1, 2, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > exseco

  • 9 medicinus

    mĕdĭcīnus, a, um, adj. [1. medicus], of or belonging to a physician or surgeon, medical (as adj. only ante- and post-class.; as subst. class.).
    I.
    Adj.:

    ars,

    the healing art, medicine, Varr. L. L. 5, § 93 Müll.; Hyg. Fab. 274; Aug. Conf. 4, 3.—
    II.
    Subst.: mĕdĭcīna, ae, f.
    A.
    (Sc. ars.) The healing or medical art, medicine, surgery:

    ut medicina (ars est) valetudinis,

    Cic. Fin. 5, 6, 16; id. Off. 1, 42, 151:

    medicina, quae ex observatione salubrium atque his contrariorum reperta est,

    Quint. 2, 17, 9: tertiam esse partem medicinae, quae manu curet, i. e. surgery, Cels. prooem. 7:

    medicinam excolere,

    id. ib.:

    exercere,

    Cic. Clu. 63, 178:

    facere,

    Phaedr. 1, 14, 2:

    factitare,

    to practise, Quint. 7, 2, 26:

    clarus medicinā,

    Plin. 25, 2, 5, § 15.—
    B.
    (Sc. officina.) The shop of a physician or surgeon; the booth in which a physician waited on his patients and vended his medicines (rare;

    not in Cic.): in medicinis, in tonstrinis,

    Plaut. Am. 4, 1, 6; cf.: veteres absolute dicebant pistrinam et sutrinam et medicinam, Don. Ter. Ad. 4, 2, 45 (the taberna of the physician is mentioned in Plin. 29, 1, 6, § 12).—
    C.
    (Sc. res.) A remedy, medicine.
    1.
    Lit.:

    si medicus veniat, qui huic morbo facere medicinam potest,

    i. e. heal, cure, Plaut. Cist. 1, 1, 76:

    accipere medicinam,

    Cic. Att. 12, 21, 5.—
    b.
    Transf.
    * (α).
    Like medicamentum, poison, Att. ap. Non. 20, 31 (Trag. Rel. v. 579 Rib.).—
    (β).
    The pruning of vines, Plin. 17, 22, 35, § 191.—
    2.
    Trop., a remedy, relief, antidote (a favorite word of Cic.):

    singulis medicinam consilii atque orationis meae afferam,

    Cic. Cat. 2, 8, 17:

    sed non egeo medicinā: me ipse consolor,

    id. Lael. 3, 10:

    sublevatio et medicina,

    id. Rep. 2, 34, 59:

    temporis,

    id. Fam. 5, 16, 6:

    doloris,

    id. Ac. 1, 3:

    laboris,

    id. Fin. 5, 19, 54:

    calamitatis,

    id. Tusc. 3, 22, 54:

    quae sanaret vitiosas partes rei publicae,

    id. Att. 2, 1, 7:

    crede mihi, non ulla tua'st medicina figurae,

    i. e. no means of rendering beautiful, Prop. 1, 2, 7:

    periculorum,

    Cic. Sest. 23, 51:

    malorum,

    Ov. Tr. 5, 1, 33:

    curae,

    id. P. 1, 2, 43.—In plur.:

    his quatuor causis totidem medicinae opponuntur,

    Cic. de Or. 2, 83, 339.

    Lewis & Short latin dictionary > medicinus

  • 10 vitiosa

    vĭtĭōsus, a, um, adj. [vitium], full of faults or defects, faulty, defective, bad, corrupt, etc.
    I.
    Lit. (very rare):

    pecus (with morbosum),

    Varr. R. R. 2, 1, 21:

    locus (corporis pecudum),

    i. e. diseased, Col. 7, 5, 6:

    nux,

    Plaut. Mil. 2, 3, 45.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    exemplum,

    Auct. Her. 2, 29, 46:

    suffragium,

    Cic. Leg. 3, 15, 34:

    vitiosissimus orator,

    id. de Or. 3, 26, 103:

    antiquarii,

    Suet. Aug. 86:

    consul,

    chosen contrary to the auspices, Cic. Phil. 2, 33, 84; cf.: quaeque augur injusta nefasta vitiosa dira deixerit, inrita infectaque sunto, XII. Tab ap. Cic. Leg. 2, 8, 21.— Subst.: vĭtĭōsa, ōrum, n., misfortune, ruin:

    sinistra dum non exquirimus, in dira et in vitiosa incurrimus,

    Cic. Div. 1, 16, 29.—
    B.
    In partic., morally faulty, wicked, depraved, vicious, Cato ap. Gell. 11, 2, 2: si quem conventum velit, Vel vitiosum, vel sine vitio;

    vel probum vel improbum,

    Plaut. Curc. 4, 1, 8:

    si qui audierunt philosophos, vitiosi essent discessuri,

    Cic. N. D. 3, 31, 77:

    vitiosa et flagitiosa vita,

    id. Fin. 2, 28, 93:

    vitiosas partes rei publicae exsecare,

    id. Att. 2, 1, 7.— Comp.:

    progenies vitiosior,

    Hor. C. 3, 6, 48.— Sup.:

    inter summam vitiorum dissimulationem vitiosissimus,

    Vell. 2, 97, 1.— Hence, adv.: vĭtĭōsē, faultily, defectivelay, badly, corruptly.
    1.
    Prop.:

    vitiose se habet membrum tumidum,

    Cic. Tusc. 3, 9, 19.—
    2.
    Trop.:

    ferre res bonas (sc. leges),

    Cic. Phil. 5, 4, 10: concludere (opp. recte), [p. 2000] id. Ac. 2, 30, 98.— Sup.:

    usurpare,

    Col. 4, 24, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > vitiosa

  • 11 vitiosus

    vĭtĭōsus, a, um, adj. [vitium], full of faults or defects, faulty, defective, bad, corrupt, etc.
    I.
    Lit. (very rare):

    pecus (with morbosum),

    Varr. R. R. 2, 1, 21:

    locus (corporis pecudum),

    i. e. diseased, Col. 7, 5, 6:

    nux,

    Plaut. Mil. 2, 3, 45.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    exemplum,

    Auct. Her. 2, 29, 46:

    suffragium,

    Cic. Leg. 3, 15, 34:

    vitiosissimus orator,

    id. de Or. 3, 26, 103:

    antiquarii,

    Suet. Aug. 86:

    consul,

    chosen contrary to the auspices, Cic. Phil. 2, 33, 84; cf.: quaeque augur injusta nefasta vitiosa dira deixerit, inrita infectaque sunto, XII. Tab ap. Cic. Leg. 2, 8, 21.— Subst.: vĭtĭōsa, ōrum, n., misfortune, ruin:

    sinistra dum non exquirimus, in dira et in vitiosa incurrimus,

    Cic. Div. 1, 16, 29.—
    B.
    In partic., morally faulty, wicked, depraved, vicious, Cato ap. Gell. 11, 2, 2: si quem conventum velit, Vel vitiosum, vel sine vitio;

    vel probum vel improbum,

    Plaut. Curc. 4, 1, 8:

    si qui audierunt philosophos, vitiosi essent discessuri,

    Cic. N. D. 3, 31, 77:

    vitiosa et flagitiosa vita,

    id. Fin. 2, 28, 93:

    vitiosas partes rei publicae exsecare,

    id. Att. 2, 1, 7.— Comp.:

    progenies vitiosior,

    Hor. C. 3, 6, 48.— Sup.:

    inter summam vitiorum dissimulationem vitiosissimus,

    Vell. 2, 97, 1.— Hence, adv.: vĭtĭōsē, faultily, defectivelay, badly, corruptly.
    1.
    Prop.:

    vitiose se habet membrum tumidum,

    Cic. Tusc. 3, 9, 19.—
    2.
    Trop.:

    ferre res bonas (sc. leges),

    Cic. Phil. 5, 4, 10: concludere (opp. recte), [p. 2000] id. Ac. 2, 30, 98.— Sup.:

    usurpare,

    Col. 4, 24, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > vitiosus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»